Over mij

Mijn foto
Hoi! Ik ben een 35-jarige vrouw die met Manlief, Kapoenie (geboren in april 2011), Kater en Kattie in een huisje aan de rand van de stad Leuven woont. 12 jaar geleden kreeg ik chronische rugpijn en 8 jaar geleden kwam daar nog eens een niet-ophoudende vermoeidheid bij. Het duurde nog 3 jaar tegen dat de diagnose CVS viel... Als je CVS opzoekt op het internet, valt me op dat het vaak deprimerende artikelen zijn. En ok, het leven is geen pretje met een chronische ziekte, maar er zijn toch ook nog leuke dingen te beleven, nietwaar? En zo kwam ik op het idee van deze blog. Een nuchtere kijk op het dagelijks leven met CVS en vooral met kleine tips en tricks hoe ik mijn ziekte heb ingepast in mijn dagelijks doen en laten. Hopelijk heb je er wat aan! Reacties (en eventueel extra tips) zijn trouwens altijd welkom!

vrijdag 28 september 2012

Brrrr...

Ik ben een kouwelijke. Altijd al geweest en door de CVS is het eigenlijk nog erger geworden. Ik ben in mijn omgeving waarschijnlijk de enige die winter en zomer een kersenpitje mee naar bed neemt :-). En ook Damart-kes zijn mij niet vreemd. U weet wel, van die bomma-achtige sous-pulls die warmer zijn dan de gewone. Onderhemdjes worden hier niet geschuwd maar ... rokjes wèl. Dat blote-benen-gedoe is voor mijn kippenvleesknieën alleen weggelegd in tijden van hittegolf. En dus zat ik met een probleem. Geen levensgroot probleem maar toch...

Ik ben namelijk toch een beetje adept geworden van de naaimachine. En rokjes maken, dat is iets wat beginsters zoals ik al weleens tot een goed einde brengen. En nu zit ik met die rokjes-manie (enkele afgewerkte hangen al in de kast, andere zitten nog als plan in mijn creatieve hoofd). Wat moet ik nu? Zelfs met gebreide kousenbroeken durf ik het in putje winter nog vééls te koud hebben...

En zo ontdekte ik de onderrok! Ik dacht dat het iets voor bomma's was (zoals die damart-kes) maar heb het  nu al enkele keren geprobeerd: géén kousen, wél een (zelf ineengesfrutseld) onderrokje en nee, ik heb geen koude benen. Voorlopig. Het is zelfs zó vreemd dat Manlief al enkele keren bezorgd heeft gevraagd of ik nu toch geen kou heb... Hihi, hij kan er niet van over. Maar blij is hij wel, die man van mij (die nog steeds in het Buitenland zit, snif): zijn madam in een rokje, dat kan hij wel smaken!



woensdag 19 september 2012

Sorry!

Aan mijn trouwe volgers :-) een dikke sorry!

Ik weet dat het de laatste 2 weken stilletjes blijft hier en dat heeft een goeie reden. Zoals ik al eerder zei, is Manlief deze maand veel in het Buitenland. Deze week dus ook. En dan is het overleven geblazen als jonge alleenstaande cvs-moeder! En we doen dat zo:

- Manlief heeft een paar dingen gekookt en ingevroren die ik dan alleen maar moet opwarmen. Dikke merci, schatje!

- Ook voor kleine Kapoenie diepgevroren patatjes-groentjes-vlezeke. Of een potje uit de supermarkt.

- Alle uithuizige hobby's (eigenlijk alleen mijn naailes en de harmonie) worden on hold gezet. Mijn energie moet spaarzaam gebruikt worden! Ook inhuizige activiteiten worden tot een minimum herleid zodat ik alleen hoogstnoodzakelijke dingen moet doen (voor Kapoenie en mezelf zorgen, de was doen, de vuilzakken doen,...).

- Er zit iets méér tijd tussen 2 badjes van Kapoenie. En nee, hij stinkt niet ;-).

- Ik ga vroeger slapen dan anders. En lig dan nog lang te lezen, maar goed, ik lig dan toch al in bed.

- Kleine boodschappen (die ik soms al eens doe als Kapoenie naar de crèche is) worden uitgesteld.


Het is eventjes een hel hier (en ook in het Buitenland, want Manlief vindt dat écht niet leuk dat hij zonder ons op stap is) en het zal ook heel druk zijn als deze maand om is en alle achterstallige werkjes moeten ingehaald worden, maar we houden koppig vol en blijven lachen, nà!

zondag 16 september 2012

September, zucht

Het is een zware maand. Manlief moet voor het werk 3 keer naar het buitenland. Telkens voor minstens 4 dagen. Zucht, zucht en nog eens zucht. Het maakt het allemaal extra zwaar voor mij natuurlijk. Gelukkig was er ergens nog wel een plaatsje op de crèche één van de dagen dat Kapoenie normaal thuis is, maar toch...

We hebben nu week één achter de rug. Een week waarin Kapoenie erg lastig was dan ook nog :-(.

En het weekend is dan zooo snel voorbij. En er moet zoooo veel gebeuren. Echt veel tijd voor elkaar hebben Manlief en ik niet echt gehad. Maar toch... misschien lukt het ons seffens om eventjes naar Leuven city (het is Kermis) af te zakken voor een in mijn dieet verboden Brusselse wafel met slagroom. Af en toe eens stout zijn, het moet kunnen :-). Een zoet hapje vooraleer ik weer afscheid moet nemen van Manlief...

woensdag 12 september 2012

Hoogsensitief?

Heb jij ook snel last van te veel licht of lawaai? Voel je gevoelens van anderen goed aan? Heb jij meer oog voor details dan andere mensen? Dan ben je misschien hoogsensitief. Het is geen ziekte ;-). Je kan op het internet verschillende testen doen om te weten te komen of je een HSP (hoogsensitief persoon) bent.

Zelf heb ik redelijk veel kenmerken van hoogsensitiviteit. Of ik het echt ben, laat ik in het midden. Het zou namelijk ook kunnen zijn dat mijn CVS ervoor zorgt dat ik extra gevoelig ben voor prikkels. Het is ook niet van groot belang of je hoogsensitief bent. Wat wel belangrijk is, is dat je je leven aanpast aan de prikkels die voor jou teveel zijn.





Licht

Manlief lacht er altijd mee dat ik een vleermuis ben. Ik heb niet graag fel licht. Daarom ga ik vaak gewoon in het donker naar het toilet en doe ik liever zachte verlichting aan dan de 'grote faren'. Het is soms wel een beetje zoeken naar compromissen met Manlief die graag overal veel licht heeft.
Ook zonlicht vind ik al gauw te straf. Om die reden ligt mijn zonnebril altijd in de auto en zet ik vaak op, ook als ik passagier ben. Winter of zomer, maakt niet uit.


Geluid

De laatste tijd gaat het op dat gebied heel goed, maar een hele tijd geleden kon ik soms niks verdragen qua geluid. Op avonden dat ik heel moe was, keken we dan soms tv met gewoon het geluid helemaal uit en eventueel de ondertiteling van teletekst op. Of ik stak oordopjes in als we een hapje gingen eten in een drukke taverne. Oordopjes zitten dan ook steevast in mijn handtas. Je kan ze kopen in het Kruidvat of bij de apotheker. Een plaats waar het geluid zeker te hard staat voor mij, is de cinema. Zelfs mèt oordoppen vind ik het vaak nog te luid, maar ja, alleen voor bibi gaan ze daar niks aan doen hè ;-)...


Lichamelijk (of hoe moet ik dat noemen)

Ik heb héél snel blauwe plekken. Bij de minste aanraking al. Het is zo erg dat ik meestal zelfs achteraf niet weet hoe ik er ben aangekomen. Manlief lacht er zelfs mee dat hij ooit toch eens gaat beticht worden van mishandeling... En hij is nog zo zachtaardig ocharme :-).
Ik heb geen idee hoe ik blauwe plekken kan vermijden. Behalve misschien minder onhandig zijn, maar dat zit er echt niet in, kluns die ik ben.
Een zalf met arnica zou blauwe plekken helpen sneller te genezen, maar dat heb ik eigenlijk nog nooit geprobeerd. Misschien moet ik mij eens een paar kilo aanschaffen ;-).


Emotioneel / stress

Hoe vermijd je in godsnaam stress zonder je af te sluiten van de buitenwereld? Hoe ga je best om met stress? Voor sommige mensen helpt mediteren. Niks voor mij, ik vind dat vaak te zweverig. Voor andere mensen helpt yoga. Niks voor mij, dat is fysiek te zwaar. Zelf babbel ik de dingen graag van me af. Gelukkig heb ik een geduldige Manlief en lieve Vriendin die altijd klaarstaan om naar mijn zorgen te luisteren. Tegen het piekeren helpt ook de theorie van de roze olifant.
Nog een laatste kleine tip: soms voel ik dat ik emotioneel 'meer ontvankelijk' (gevoeliger) ben dan anders. Dan probeer ik emotioneel geladen romans (ik lees graag en veel) en tv-programma's te vermijden. Lang leve chicklit en Vijf-tv :-)!









zondag 9 september 2012

Recept zalig lichte koekjes

Ik dacht, awel laat ik nog eens een koekske bakken. Deze keer viel de keuze op 'kattentongen'. Allé, zo heten ze toch in het recept dat ik (wederom) van tinternet plukte. Alweer deed ik de nodige dieetaanpassingen. Zodoende zijn ze tarwevrij (ze bevatten wel gluten), suikervrij en lactosevrij.

En elke keer is het afwachten hè. Zouden ze lukken???
En deze keer is het resultaat echt fenomenaal (al zeg ik het zelf). Mijn cookies waren heel lekker maar een beetje zwaar, awel, deze koekjes zijn vederlicht!! En heel lekker, ik moest me inhouden om ze niet allemaal ineens naar binnen te schrokken. Foei toch...

Wat heb je nodig:
- 40 gr gezeefde kamutbloem (bevat gluten)
- 20 gr gezeefde gerstebloem (bevat ook gluten geloof ik)
- 30 gr aardappelbloem
- 35 gr tagatesse
- 15 gr rijstsiroop
- 3 eieren
- beetje citroensap


Wat moet je doen:
1. Oven voorverwarmen op 150°. Neem 3 (drie!) kommen klaar :-).

2. Scheid de eidooiers van het eiwit.

3. Klop de eidooiers met de tagatesse en rijstsiroop tot je een romig mengsel krijgt van een lichtoranje kleur.

4. Klop het eiwit stijf.

5. Meng de kamutbloem, de gerstebloem en de aardappelbloem.

6. Roer afwisselend 1 lepel bloem en 1 lepel eiwit bij de eidooiers.

7. Voeg als laatste het citroensap toe.

8. Het deeg is vrij lopend. Neem een eetlepel en leg kwakjes deeg op een ingevette bakplaat. Je kan ook met een spuitzak werken. Dat heb ik niet, vandaar de lepel. Ik heb eerst nog wat geknoeid met een soortement koekjesspuit maar je wil niet weten wat een geklieder dat was! De lepel leek me veruit het handigst. Je krijgt dan ook home made koekjes die allemaal verschillend zijn van vorm.

9. Bak de koekjes gedurende ongeveer 15 minuten. Hangt af van de grootte van de koekjes. De buitenkant mag mooi goudgeel bakken.



(foto ook getsjoept van het net, maar zo zien de koekjes er dus ongeveer wel uit als ze klaar zijn)


Smullen maar!!


vrijdag 7 september 2012

Matras

Jaja, al anderhalve week slaap ik dus op mijn nieuwe matras. U weet wel, die we hadden besteld nadat ik op vakantie gemerkt had dat ik veel minder rugpijn had.

En jawel hoor, hier thuis werkte dat dus ook! Straf hè :-). Ik heb dus effectief minder rugpijn en heb de indruk dat ik zelfs beter slaap.

Joepie de poepie!

woensdag 5 september 2012

Crèche

Wij hebben het geluk een heel flexibele crèche te hebben. Normaal gezien gaat Kapoenie op maandag, woensdag en vrijdag maar als de week er druk begint uit te zien voor de mama, kunnen we vaak een extra dagje vragen. Als het weekend zwaar geweest is, als Manlief voor het werk enkele dagen naar het buitenland moet, als mama zich ziekjes voelt, ... Heel tof en handig!

maandag 3 september 2012

Even een dip, even geen tip...

Gisteren gezellig afgesproken met 2 vriendinnen. En ik dacht, 'kom, het is niet ver, ik pak mijn fiets, zet de ondertsteuning goed hard, dat kan geen kwaad'...

En nu zijn we dus even helemaal uitgeput, een slappe vod.

Maar heb toch genoten van de kletsnamiddag, nàh!