Met papa naar de winkel!

Het is zaterdag en dan gaat Manlief naar de supermarkt. Heerlijk vind ik dat! Zelf vind ik het redelijk vermoeiend en zwaar voor de rug dus toen we ons lijstje met huishoudelijke taken aan het bekijken waren, was ik heel blij toen Manlief spontaan zei: "oh, geef het winkelen maar aan mij, dan kan ik ook de proevertjes (in de Colruyt jawel) doen". (het is een schatje, mijn Manlief).
En nu gaan ze dus samen, mijn 2 mannen. Vorige week kwam Kapoenie thuis met een chocoladen snoetje. Het proeven in de Colruyt wordt vakkundig van vader op zoon doorgegeven natuurlijk.

En ondertussen kan ik rusten! Goed geregeld toch hè! En als ze dan thuiskomen, die mannen van mij, is de kleinste zo moe (van al die indrukken en van al dat lachen naar de mensen) dat hij meteen in zijn bedje gaat. Nóg meer rusten voor de mama haha!

Mama op stap

Kapoenie gaat 3 dagen per week naar de crèche. Dat zijn dan de dagen dat mama kan rusten. Spijtig genoeg staat onze auto hier thuis niet vlak voor de deur en is ook aan de crèche zelf weinig tot geen parkeerplaats vlak voor de deur... Het is dus een heel gedoen met de koets in-en uiteenvouwen telkens als je Kapoenie naar de opvang brengt.

Dat zagen Manlief en ik gelukkig op voorhand al in! We gingen dus doelbewust op zoek naar een koets die heel weinig weegt (of toch zo weinig mogelijk, alles blijft relatief) en die je makkelijk ineenvouwt. Kan toch niet moeilijk zijn? Dàchten we naief... Maar een koets is als een auto: er bestaan zóveel verschillende modellen, fffft. Daarbij komt nog dat de winkels allemaal stoefen met hun grootste (en dus zwaarste) luxekarren, zucht.

Wij dus maar uitkijken op straat naar andere jonge ouders met koetsen. We hadden toen gelukkig nog wat tijd, want we waren al aan onze speurtocht begonnen toen ik nog maar een klein beetje zwanger was. En toen zagen we hem, de koets van onze dromen! Na wat rondkijken op internet en zelfs in enkele winkels een ineenvouw-demonstratie te volgen, wisten we het zeker, deze zou het worden, de Bugaboo Cameleon.

Ondertussen hebben we er al heel wat kilometertjes mee gereden, al ettelijke malen gevouwd en we vinden nog steeds dat we toen de goeie beslissing genomen hebben. Maar het blijft natuurlijk een hele koets (en dus gewicht) die je inelkaar moet vouwen. Daarom zijn we nu op zoek gegaan naar een buggy. Ook licht en makkelijk te vouwen natuurlijk. Maar daarover later meer!

Music Maestro!

In mijn vrije tijd speel ik een beetje ... trompet, jawel. In mijn goede, gezonde dagen volgde ik les en speelde ik heel enthousiast in een harmonie (dat is zoiets als een fanfare maar met iets andere instrumenten). Ook nu zit ik nog in de harmonie maar slechts 'deeltijds'. Dat houdt hetvolgende in:
1. ik ga slechts naar de helft van een wekelijkse repetitie (een uurtje ipv 2 uurtjes).
2. staande en stappende optredens (marcheren op straat, keitof!) laat ik vallen.
3. ik doe nooit mee aan het organiseren van activiteiten (terwijl ik dat vroeger, wat had je gedacht, wèl deed)


Nadeel van dit alles is dat ik natuurlijk maar half betrokken ben bij de harmonie. Of althans het gevoel heb.


Maar het grote voordeel is... dat ik zo tenminste mijn zo geliefde hobby nog kan uitoefenen én dat ik mijn vriendinnen van de harmonie wekelijks zie om te kunnen bijkletsen. Héél belangrijk voor een sociale kip zoals ik :-).


Manlief profiteert van mijn wekelijkse uitstap naar de harmonie om zijn 'mannenavond' te houden:
1. Hij kan voor één keer de zetel in, de rest van de week is de zetel van MIJ.
2  Hij kan naar het voetbal kijken (en na 10 minuten in slaap vallen).
3. Hij plant om later met Kapoenie dan blikjes bier aan te slepen. (opmerking: Manlief lust helemaal geen bier)


Kortom: iedereen tevree!

Het huishouden

Hier alvast enkele tips om het huishouden een beetje te laten draaien:


1. Maak een lijstje met alle huishoudelijke taken (ja, ook die mini-dingetjes die je toch flink bezighouden zoals een kattenbak kuisen en zo). Ga samenzitten met je huisgenoten en probeer de taken eerlijk te verdelen. Hou rekening met hoe vaak een bepaalde taak moet gebeuren (dagelijks, wekelijks, maandelijks) en met de capaciteiten en goestingen van je huisgenoten.
Zo zei Manlief meteen toen ik met dit voorstel afkwam: 'ikke nie de was en de plas hoor, dat wordt een ramp'. Hmm, dat had ik ook al gedacht. Maar Manlief neemt nu wel het occasioneel stofzuigen op zich, jippie!
Belangrijk: het is niet omdat je wegens ziekte thuis zit, dat je méér taken op je moet nemen: je zit thuis om te genezen!!


2. Neem een poetsvrouw (m/v) :-). Wij hebben eentje die om de 2 weken een voormiddag komt. Betaald met dienstencheques dus dat valt dan nog mee hè.
En ja, ik zit thuis terwijl zij het werk doet. Niet makkelijk in het begin maar ze heeft begrip voor de situatie en stelde zelf meteen voor dat ze zou beginnen met het salon terwijl ik nog ontbijt of zo. Eens het salon gedaan is, kan ik me gewoon in de zetel leggen en trek ik me verder weinig aan van het werk dat ondertussen gebeurt. Niet makkelijk in het begin maar het went!

Waarom dit blog?

Als je op internet gaat zoeken naar CVS, kom je vaak terecht op deprimerende sites: hoe slecht het wel gaat met mensen, hoeveel dokters ze al afgelopen hebben, hoe uitzichtloos hun situatie is...


Dat wilde ik anders! Je hoort me zeker niet beweren dat het een pretje is om CVS te hebben, maar het moet toch ook een béétje positief blijven.


Wat kan je hier dan vinden?
Hoe ik positief in het leven probeer te blijven staan en hoe ik dat doe. Enkele handigheidjes die ik toepas om de vermoeidheid en de pijn een plaats te geven. Wat ik nog wèl doe (thuis, met Manlief en Kapoenie, mijn sociaal leven)


Ik hoop dat er af en toe iets staat waar je iets aan hebt. Natuurlijk is er ook plaats voor jullie reacties en voor véél tips.