Drukke tijden

Het zijn hier drukke tijden (geweest). De verhuis op zich was al zwaar genoeg en is natuurlijk nog niet helemaal verteerd. En toen kwamen de ziektekiemen. Eerst werd Manlief geveld, toen Kapoenie en als laatste vond de buikgriep ook haar weg naar mijn maag. Alsof dat nog niet genoeg was, liep de buikgriep in één keer door naar een serieuze maagontsteking. Tot slot van rekening kreeg Kapoenie nog een virus met heel hoge koorts en meteen daarop een oorontsteking. En dus mocht mama  (slap van de maagontsteking) een weekje op Kapoenie passen die toch beter eerst helemaal uitziekte aldus de dokter.

Allé, om een lang verhaal kort te maken: het waren zware tijden die mijn arme lijf teisterden. Nu zijn we allemaal genezen, komt de lente af en toe al eens piepen en krijgen we eindelijk een héél klein beetje controle over verhuisdozen en kasten die nog in elkaar moeten gezet worden.

 

 

En dat controle krijgen gaat waarschijnlijk een pak trager dan bij andere mensen vermoed ik. Manlief met een zware job, kapoenie en een mama met CVS, het is geen ideale combinatie om na een verhuis alles snel op zijn effen te krijgen. Maar òns stoort het niet al te erg en de mensen die het wèl vervelend zouden vinden, mogen altijd zelf de handen uit de mouwen steken. :-)

Nog een tip voor nakende verhuizers: ons huis is nog steeds een soortement werf. De dozen en panelen van kasten staan eigenlijk nog een beetje overal. Wat we wèl zo goed als meteen in orde hebben gemaakt zijn de keuken, badkamer en Kapoenie zijn slaapkamer. Die ruimtes heb je eigenlijk direct nodig hè. Nu proberen we onze slaapkamer verder af te werken (kasten in elkaar zetten en kleren uitpakken). In de garage zal je voorlopig nog wel even over de dozen struikelen :-)...