Over mij

Mijn foto
Hoi! Ik ben een 35-jarige vrouw die met Manlief, Kapoenie (geboren in april 2011), Kater en Kattie in een huisje aan de rand van de stad Leuven woont. 12 jaar geleden kreeg ik chronische rugpijn en 8 jaar geleden kwam daar nog eens een niet-ophoudende vermoeidheid bij. Het duurde nog 3 jaar tegen dat de diagnose CVS viel... Als je CVS opzoekt op het internet, valt me op dat het vaak deprimerende artikelen zijn. En ok, het leven is geen pretje met een chronische ziekte, maar er zijn toch ook nog leuke dingen te beleven, nietwaar? En zo kwam ik op het idee van deze blog. Een nuchtere kijk op het dagelijks leven met CVS en vooral met kleine tips en tricks hoe ik mijn ziekte heb ingepast in mijn dagelijks doen en laten. Hopelijk heb je er wat aan! Reacties (en eventueel extra tips) zijn trouwens altijd welkom!

dinsdag 3 juli 2012

Shoppen, shoppen shoppen!



Sja, je mag dan chronisch ziek zijn, je wil al eens een nieuw kleedje, niet waar? Maar hoe pak je dat aan met   (rug)pijn en een (zeer) beperkte conditie?

Sinds verschillende jaren houd ik af en toe samen met een héél goeie Vriendin een heuse shopdag. Ondertussen hebben we een goed gerodeerd systeem dat ik graag met jullie deel:

1. We willen graag profiteren van de koopjes maar zien natuurlijk enorm op tegen de drukte en de files die dat met zich meebrengt. Vandaar dat we proberen ergens in de 2-de week van de solden te gaan. Er zijn dan vaak nog echte koopjes te doen en de grote drukte is al gepasseerd.

2. We gaan niet naar de grootsteden Antwerpen of Brussel, vééls te druk voor ons en we (allez, ik dan toch) hebben niet de energie om alle winkels te doen. We kiezen voor Leuven, Diest, Hasselt, Mechelen en dergelijke.






3. Om het vervoer zo weinig vermoeiend mogelijk te maken, voert Manlief ons meestal ter plaatse. Lief hè...


4. We laten man en bloedjes van kinderen thuis. Hen meenemen zou veel te veel energie opslorpen en verhindert enigszins het bijkletsen van ons, dames.

5. We winkelen maximum 1 à 2 uur in de voormiddag. Tegen dan begin ik toch al wel serieus moe te worden én speelt mijn rugpijn serieus op. Een rustpauze is aan de orde! We eten op het gemak ergens een hapje. We laden de batterijtjes een beetje op en ontlasten onze rug een beetje. De tongen kletsen wel ijverig verder, natuurlijk We eten iets warms; zo hoeft er vanavond niet meer gekookt te worden. (Manlief en kinderen moeten hun plan maar eens trekken.)

6. Na de middag doen we nog 1 à 2 uurtjes verder, afhankelijk van het energiepeil. Indien nodig lassen we nog een zitpauze in. Een bankje, met een ijsje, heerlijk toch!

7. Terwijl Vriendin kleren past, zoek ik me een zitplaatsje. In sommige winkels staan extra stoelen (of zelfs zetels) bij de pashokjes. Anders geeft Vriendin met plezier het stoeltje van haar pashokje af.



8. Tot slot plan ik de dagen nadien bewust niks (of toch zo weinig mogelijk) in: een weerbots zit er ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch wel in...


Veel plezier!!






Geen opmerkingen:

Een reactie posten