Over mij

Mijn foto
Hoi! Ik ben een 35-jarige vrouw die met Manlief, Kapoenie (geboren in april 2011), Kater en Kattie in een huisje aan de rand van de stad Leuven woont. 12 jaar geleden kreeg ik chronische rugpijn en 8 jaar geleden kwam daar nog eens een niet-ophoudende vermoeidheid bij. Het duurde nog 3 jaar tegen dat de diagnose CVS viel... Als je CVS opzoekt op het internet, valt me op dat het vaak deprimerende artikelen zijn. En ok, het leven is geen pretje met een chronische ziekte, maar er zijn toch ook nog leuke dingen te beleven, nietwaar? En zo kwam ik op het idee van deze blog. Een nuchtere kijk op het dagelijks leven met CVS en vooral met kleine tips en tricks hoe ik mijn ziekte heb ingepast in mijn dagelijks doen en laten. Hopelijk heb je er wat aan! Reacties (en eventueel extra tips) zijn trouwens altijd welkom!

maandag 16 juli 2012

Zij rijdt met de 'brommer'...

Op vakantie in Nederland hadden we het geniale plan om te gaan fietsen. Het weer deed niet echt geniaal mee, maar toch... We hadden onze fietsen meteen voor een weekje gehuurd met het idee: van zodra het goed weer is èn Kapoenie is wakker (het manneke deed op vakantie op de meest onmogelijke uren een dutje), zijn we ribbedebie.
Ons moeder (ikke dus) wil wel fietsen, en zeker als het landschap zo plat is als een pannenkoek, maar de energie ontbreekt nogal eens dus werd het een electrische fiets.

Wouw, dat een luxe! Een hele openbaring! Je kan de ondersteuning (voor leken: de extra duwkracht die uit de batterij komt en die je dus niet zelf hoeft te produceren, jieha!) instellen naar sterkte. Dit hangt wel af van het type fiets. Op vakantie had ik een eenvoudige Sparta en die voldeed helemaal aan mijn wensen: manlief kon amper volgen, haha.

We namen al snel de beslissing om zelf thuis ook zo'n ding aan te schaffen. En 'al snel' mag je letterlijk nemen: de dag na onze vakantie schuimden we enkele plaatselijke fietsenwinkels af. Pffft, wat een teleurstelling. Van zodra die mannen horen dat je op zoek bent naar een electrische fiets, zie je de dollartekentjes in hun ogen verschijnen. Ze stellen dan allemaal hun 'betere instapmodel' voor. Lees: een verhikel dat de helft meer kost dan wat je in gedachten had. En we wisten ongeveer wel de prijs die we wilden betalen want we hadden al wat research gedaan in Nederland (veel goedkoper voor fietsen) en op het net. En toch kostte de goedkoopste electrische fiets bij de gemiddelde handelaar 2000 euro... Zucht!

We hadden nog één fietsenwinkel in gedachten. Als we daar niks naar onze goesting vonden, zouden we zelfs overwegen onze fiets gewoon in Nederland zelf te gaan halen. Maar daar, in een hoekje, stond ze, de Miss Grace van Gazelle, in het lichtblauw. Ik werd er op slag verliefd op! En ze voldeed aan al mijn eisen:

- een eevoudige stadsfiets (dus geen sportmodel om bergen mee te gaan beklimmen)
- mogelijkheid om een kinderstoeltje op te monteren
- afneembare batterij
- batterij discreet onder de bagagedrager (en niet zoals in de jaren stillekes achter het frame zodat je precies met een brommerke aan het rijden bent)
- zeer democratische prijs

Na een testritje door mezelf (glunder glunder) en door Manlief (die een lichtblauw model er nét iets over vindt, maar wel meteen zei dat het een echte Kirstenfiets is) werd al gauw beslist om ons Grace te kopen...

We hopen dat een electrische fiets mijn mobiliteit verhoogt, bijdraagt tot een meer sociaal leven en dat we zelfs af en toe kleine fietstochtjes zullen kunnen maken... Wordt vervolgd...




Geen opmerkingen:

Een reactie posten