Over mij

Mijn foto
Hoi! Ik ben een 35-jarige vrouw die met Manlief, Kapoenie (geboren in april 2011), Kater en Kattie in een huisje aan de rand van de stad Leuven woont. 12 jaar geleden kreeg ik chronische rugpijn en 8 jaar geleden kwam daar nog eens een niet-ophoudende vermoeidheid bij. Het duurde nog 3 jaar tegen dat de diagnose CVS viel... Als je CVS opzoekt op het internet, valt me op dat het vaak deprimerende artikelen zijn. En ok, het leven is geen pretje met een chronische ziekte, maar er zijn toch ook nog leuke dingen te beleven, nietwaar? En zo kwam ik op het idee van deze blog. Een nuchtere kijk op het dagelijks leven met CVS en vooral met kleine tips en tricks hoe ik mijn ziekte heb ingepast in mijn dagelijks doen en laten. Hopelijk heb je er wat aan! Reacties (en eventueel extra tips) zijn trouwens altijd welkom!

vrijdag 13 juli 2012

Slaap kindje slaap

Het lijkt vanzelfsprekend en alle jonge mama's hebben de tip gehoord toen ze zwanger waren: Als je kindje slaapt, moet je zelf ook rusten...

De eerste maanden vond ik dat verschrikkelijk moeilijk: rusten op commando, niet weten hoe lang het dutje van zoonlief duurt en dus hoe lang je zelf zal kunnen rusten. Er is daarenboven ook nog altijd wat te doen!

Ondertussen doe ik het wèl, rusten als Kapoenie slaapt. 2 dagen in de week (en dan nog het weekend natuurlijk) is hij thuis bij de mama en dan pas ik mijn ritme aan hem aan. Maar het zijn ook de dagen dat ik mijn huishoudelijke taken op me neem. Zo kan ik volledig rust nemen als Kapoenie naar de crèche is.

Hoe pak ik dat dan allemaal aan?
Zolang Kapoenie wakker is, speel ik wat met hem (zoveel mogelijk zittend in de zetel, hij op zijn poep op de grond) of doe ik de was en de plas. Was insteken - even checken bij Kapoenie - was verder insteken - nog eens checken - wasmachine opzetten - beetje spelen met de deugniet.
En dan gaat de schat een dutje doen. Wat ik ook aan het doen ben, ik laat het liggen. Dat vergt discipline, zéér veel discipline ;-). En ik ga liggen in de zetel. Soms heb ik het geluk dat Kapoenie een lang dutje doet, maar zeker als het een kort dutje is, moet ik van elke minuut profiteren.

Wanneer Kapoenie terug wakker is, zijn eten heeft gehad en weer ijverig kokeneteke aan het spelen is (zijn favoriet spelletje van het moment, een kinderhand is rap gevuld, een plastieken lepel en potteke volstaan voor ùren plezier) hang ik de was op, ruim ik op, zet de vuilzakken buiten, soit, alles wat moet gebeuren.

Hoe het verder zal gaan als zoonlief minder slaap nodig heeft overdag, sja dat zal de toekomst uitwijzen...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten